28 Ağustos 2009 akşamı kayınpederimi kaybettik. Ona hiç kayınpederim demedim üçüncü şahıs olarak anlatırken. Hep babam dedim. O benim babamdı. Bugün iş yerinden bir arkadaşım düşünsene kaybettiğin baban olsaydı ne kadar üzülürdün şimdi daha kolay mealinde sözler söyledi. Ne patavatsızlık… O benim babamdı…
Birkaç gündür aklımdan sürekli geçirdiğim bir dize var, yanlış hatırlıyor olabilirim.
“Teselli kıl beni felaketine, bu gece derdini benimle uyut”
Derdimi uyutacak teselli arıyorum. Bu yazıyı da “iyi gelir” diyen bir dostumun tavsiyesiyle yazıyorum.
Babamı hodgkin lenfomadan kaybettik. Tedaviye başladığımız ilk gün, en mutlu ve en ümitli olduğumuz gün, ilk kemoterapiden birkaç saat sonra fenalaşarak bize veda etti. Akşam eve gittiğimde kemoterapiden sonra saçlarının kıvırcık çıkacağını söyleyecektim. Ama ben eve gitmeden o dünyadan gitmişti. Son sözü “oğlum” olmuş. Hayata veda ettiği sırada yanı başında üç oğlundan ikisi vardı. Çok sevdiğim üç oğul… Ne talih böyle çocuklar yetiştirmiş olması… Benim ona son sözüm de Perşembe akşamı eve dönerken “yarın görüşürüz baba” cümlesiydi. Gülerek el sallamıştı bana. Ne kadar mutluydu son günlerinde…
Düğünden sonraki ilk yılımız sessiz çatışmalarla geçti ama ikinci yıl onu anladım ve sevdim. Çok güzel bir babaydı… Huysuz ve tatlı, çok güzel bir hastaydı… Ölümden sonra yüzü çok güzeldi, hastalıkla sararan dudakları pembeleşmişti ve hiç ölüm ifadesi yoktu. Hafif bir gülümsemeyle sanki hoş bir rüya görerek uyuyor gibiydi… Sonu görünmeyen bir konvoyla süslenen cenazesi ne güzeldi… Alacağı olan varsa biz buradayız diyen, helallik isteyen ailesi ne güzeldi… İlkokul arkadaşlarından asker arkadaşlarına, çocuklarının okul müdürlerinden yıllar önce ayrıldığı iş ortaklarına kadar sessizce gözyaşı döken ve arkasından fatihalar gönderen kalabalık ne güzeldi… Ölümün güzeli olur mu? Onun ölümü güzeldi. Kendi yatağında, o her şeyden çok sevdiği çocuklarıyla birlikte, Ramazan ayında, bir cuma akşamı, yüzünde gülümsemeyle... Onun ölümü güzeldi. Ölümü herkese tattıracak olan Allah herkese böyle güzelini nasip etsin. Mekanın cennet olsun baba…
Çarşamba, Eylül 02, 2009
Bir varmış bir yokmuş...
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder